เกาะใต้เกาะเดียว...ไม่เอี่ยวเกาะเหนือ... พ่อกับแม่ไปด้วย... ทั้งสอง...สูง...ด้วยวัยวุฒิ โลดโผนไม่ได้...นั่งรถนานไปก็ไม่ดี...ต้องแวะเข้าห้องน้ำบ่อยหน่อย เจ็ตโบ๊ตที่ควีนส์ทาวน์ก็เหวี่ยงแรงไป...จะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ชมธารน้ำแข็ง... ก็ดูจะหวาดเสียว...เครื่องบินเล็กชมวิวและบันจี้จัมพ์ไม่ต้องพูดถึง ตัดออกหมด...ความตื่นเต้นทั้งหลาย... แล้ว...เหลืออะไร...จะให้โม้อะไรให้ใครฟังหล่ะ? เที่ยวตลาดนัดข้างสนามม้า เดินเล่นในสวน แวะร้านขายผลไม้สุดสด กินปลาแซลมอนจากฟาร์มบนเขาที่สูงที่สุดในโลก...กินไอติมในเมืองเล็ก ชมใบไม้เปลี่ยนสี...ดูดาวพราวฟ้าที่ทะเลสาบเทคาโป หนึ่งในไม่กี่ที่ในโลกที่มีการอนุรักษ์พิทักษ์ความมืดของท้องฟ้า ไว้ให้ดาวเปล่งประกาย ดาวที่นี่สวยที่สุด ไม่มีปีนเขา....ไม่เหนื่อย...ไม่ล้า...ชมวิว...ชิล ชิล คนสูงอายุไปได้...เส้นทางนี้... แค่เนี้ย...?